...........เมื่ออายุประมาณ ๑๒ ขวบ บิดาได้นำมาฝากให้เรียนหนังสือไทยอยู่ที่สำนักวัดสว่างอารมณ์ (ทับกฤชใต้) อำเภอชุมแสง จังหวัดนครสวรรค์ โดยเรียนอยู่กับพระภิกษุน้อยซึ่งมีฐานะเป็นน้า พอเริ่มเรียนหนังสือไทยได้พออ่านออกเขียนได้พระภิกษุน้อยผู้เป็นครู จึงได้ให้เรียนภาษาขอมควบคู่กันไปด้วย (เพราะในสมัยก่อนนั้นขอมมามีอำนาจอยู่ในเมืองไทยคนไทยจึงนิยมให้บุตรหลานเรียนหนังสือขอมกันว่าได้บุญได้กุศล) เรียนอยู่ประมาณ ๒ ปีเศษ การเรียนหนังสือทั้งภาษาไทยและขอม นับอยู่ในเกณฑ์พอใช้ได้ อ่านออกเขียนได้คล่องแคล่ว แล้วจึงเริ่มตั้งต้นเรียนมูลกระจายที่สำนักเรียนเดิม แต่มีท่านอุปัชฌาย์ภู่เป็นครูผู้สอน พอเรียนมาได้ประมาณ ๑ ปีเศษ ท่านพระอุปํฌาย์ภู่ ได้ถึงแก่มรณภาพเสียก่อนที่การเรียนมูลกระจายจะสำเร็จ เมื่อเหตุการณ์เป็นดังนี้ นายเผือกซึ่งมีฐานะเป็นอาของท่านเห็นว่าเคว้งคว้างในเรื่องการเล่าเรียน จึงได้นำท่านไปเรียนต่ออีกโดยนำไปฝากไว้กับพระครูสวรรค์วิถีสุทธิอุตตมคณาจารย์สังฆปาโมกข์ (ครุฑ) ณ สำนักวัดเขาจอมคีรีนาคพรตเป็นเวลา ๑ ปี แต่ยังไม่สำเร็จประจวบกับเวลานั้น พระครูสวรรค์วิถีสุทธิอุตตมคณาจารย์สังฆปาโมกข์ (ครุฑ) ทราบว่าที่วัดตะแบก ตำบลปากน้ำโพ อำเภอเมืองนครสวรรค์ ได้จัดสอนโรงเรียนมูลกระจายขึ้น โดยจ้างครูมาทำการสอนท่านจึงได้นำมาฝากให้เข้าเรียนมูลกระจายต่อ ณ วัดตะแบกนี้ และให้บรรพชาเป็นสามเณร โดยมีมหาโตเป็นครูผู้ทำการสอน เรียนอยู่ได้ ๑ ปี มหาโตได้ออกไป ทางโรงเรียนจึงหาครูมาทำการสอนอีกไม่ได้ ความนี้ทราบถึง พระครูสวรรค์วิถีสุทธิอุตตมคณาจารย์สังฆปาโมกข์ (ครุฑ) ท่านจึงได้เอามาฝากให้เข้าเรียนยังสำนักเรียนวัดศีรษะเมือง (วัดนครสวรรค์ ปัจจุบัน) มีมหาพุฒ (คฤหัสถ์) เป็นครูผู้สอน ในสำนักเรียนนี้คงเรียนมูลกระจายต่ออีกเช่นเดิม ในระหว่างเรียนมูลกระจายอยู่ ณ สำนักเรียนนี้ได้เริ่มเรียนธรรมบทขุทกนิกายควบคู่กันไปด้วย ประมาณ ๒ ปี
เมื่อเริ่มอายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ บิดา มารดา ของท่านพระครูนิวาสธรรมโกศลจึงได้นำตัวมาอุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดเกรียงไกรใต้ โดยมีพระครูสวรรค์วิถีสุทธิอุตตมคณาจารย์สังฆปาโมกข์ (ครุฑ) เป็นพระอุปชายะ พระอาจารย์ทองอยู่ เจ้าอาวาสวัดนครสวรรค์ เป็นกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์นิ่มอินทโชโต วัดนครสวรรค์ เป็นอนุสาวนาจารย์
..........เมื่ออุปสมบทเรียบร้อยแล้วได้กลับไปศึกษาเล่าเรียนต่ออยู่ วัดนครสวรรค์เดิม ได้เริ่มเรียนสมถกรรมฐานกับพระปริยัติธรรมควบคู่กันไปด้วย ขณะที่เรียนสมถกรรมฐานกับหลวงพ่อทองวัดเขากบ (วัดวรนาถบรรพต) ที่วัดนครสวรรค์ ได้เล่าเรียนอยู่ ๕ พรรษา จนไม่มีครูจะทำการสอนต่อไป จึงย้ายจากวัดนครสวรรค์ไปจำพรรษาและทำสมถกรรมฐานอยู่กับหลวงพ่อทอง วัดเขากบ อีก ๑ พรรษา เพื่อให้เชี่ยวชาญในการทำสมถกรรมฐานยิ่งขึ้น ครั้นทำสมถกรรมฐานได้แล้ว จึงได้ย้ายมาจำพรรษาอยู่ที่วัดคงคาราม (เกรียงไกลกลาง) เมื่ออยู่วัดคงคารามนี้ได้เรียนแปลพระปาฏิโมกข์กับมรรวิภังค์ และสติปัฏฐาน อยู่กลับพระอาจารย์พลับ เรียนอยู่ได้ ๑ พรรษา ต่อมาพระอาจารย์นิ่ม อินทโชโต ซึ่งเป็นอนุสาวนาจารย์ ได้ย้ายไปเป็นเจ้าอาวาสวัดตลิ่งชัน (วัดพรหมจริยาวาส) จึงได้รับไปอยู่วัดตลิ่งชันด้วย เพื่อให้ช่วยสวดปาฏิโมกข์และจำพรรษาที่วัดตลิ่งชันนี้ ๒ พรรษา
..........ต่อจากนั้นได้ย้ายไปจำพรรษาที่วัดทับกฤชใต้ ตามคำขอร้องของญาติโยมต่อไป ขณะที่อยู่วัดทับกฤชใต้นี้ มีพระปลัดวาสเป็นเจ้าอาวาสที่วัดทับกฤชใต้ นี้ยังไม่มีโรงเรียนที่จะทำการสอนเด็กไทย ท่านจึงได้เริ่มทำการสอนหนังสือไทยแก่ศิษย์วัด อยู่เป็นเวลา ๔ ปี ปรากฏว่าศิษย์ของท่านได้รับความรู้ไปหลายคน จนได้เป็นปลัดอำเภอ เสมียนตราอำเภอ และครูประชาบาล (ปัจจุบันไม่ทราบว่าดำรงตำแหน่งอยู่หรือเปล่า) ต่อมาท่านเจ้าคุณญาณกิติ วัดเขาแก้ว เจ้าคณะจังหวัดนครสวรรค์ ทราบว่าเจ้าอาวาสวัดหัวกระทุ่มไม่อยู่จึงสั่งให้ท่านไปรักษาการแทน วัดนี้อยู่ตำบลพิกุล อำเภอชุมแสง จังหวัดนครสวรรค์ ในระหว่างที่ท่านรักษาการแทนนี้ได้เริ่มจัดการผูกพัทธสีมาขึ้น เพื่อให้เป็นที่ประกอบศาสนกิจในบวรพระพุทธศาสนาเป็นที่เสร็จเรียบร้อย ต่อเจ้าอาวาสวัดหัวกระทุ่มกลับมา ท่านจึงได้มอบศาสนสมบัติของวัดคืนให้ดังเดิม และกลับไปจำพรรษาอยู่ที่วัดทับกฤชใต้นี้ ได้ช่วยเหลือปลัดวาสทำการซ่อมแซมโยกย้ายสร้างกุฏิเพื่อให้พระภิกษุสามเณรอาศัยอีกหลายหลัง และมื่อว่างจากศาสนกิจก็ได้ทำการสอนหนังสือไทยให้แก่ศิษย์วัดอีกเป็นเวลา ๒ ปีเศษ
..........กาลต่อมาญาติโยมทางบ้านท่าดินแดง ได้มีนายโห้ บุญกลิ่นขจร นายปลื้ม นกเพ็ง เป็นหัวหน้าได้ไปขอร้องต่อท่านพระครูนิภากรโศภณ (นิ่ม อินทโชโต) เจ้าคณะอำเภอชุมแสงให้จัดการสร้างวัดขึ้นใหม่ที่บ้านท่าดินแดง แต่ยังขาดพระผู้เป็นเจ้าที่จะไปเป็นเจ้าอาวาส จึงขออาราธนาพระกลิ้ง สนฺติภูโต ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดนี้ เมื่อท่านพระครูนิภากรโศภณทราบความดีแล้วจึงให้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าดินแดง (เกรียงไกรเหนือ) ประชาชนและชาวบ้านท่าดินแดง ได้จัดขบวนแห่ไปรับท่านมาจากวัดทับกฤชใต้ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๗๕ เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบันนี้ วัดท่าดินแดงนี้ปัจจุบันทางกรมศาสนาได้เปลี่ยนชื่อเป็นวัดเกรียงไกรเหนือตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๗๙