อย่างไรก็ตาม งานเขียนชิ้นแรกของเขาที่ ได้ตีพิมพ์ในหนังสือนั้นเกี่ยวกับ “ธรรมะ” ได้ตีพิมพ์ก่อน บทความคอมพิวเตอร์เสียอีก คือตั้งแต่ตอนอายุ 22 ปี เขียนเรื่อง “ทางนฤพาน” เป็นนิยายแบบรัก ๆ ใคร่ ๆ แต่อิงธรรมะ เป็นตอน ๆ ลงตีพิมพ์ในนิตยสารค้นโลก ตอนนั้นอายุ 22 แต่คนอ่านนึกว่าแก่แล้ว จึงปิดตัวมาก ๆ

ศรันย์เขียนบทความเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์อยู่ประมาณ 5 ปี เขียนบทความมาเรื่อย ๆ สะสมประสบการณ์ แล้วได้เขียนหนังสือ เขียน เรื่องซอฟต์แวร์ฟรีมาตลอด พอเขียนมาระยะหนึ่งก็เลิก “รู้สึกว่าเหมือนไป ส่งเสริมให้คนไปซื้อซอฟต์แวร์เถื่อน จึงไม่ทำ”

ช่วงนั้นก็มีคนมาชวนลงขั นให้ทำ “ทางนฤพาน” เขาจึงกลับมา ทบทวนว่าน่าจะมาเขียนในสิ่งที่ชอบ แล้วไม่ส่งเสริมให้คนทำผิดจะดีกว่า และ น่าจะอยู่ได้ เพราะไม่ได้หวังรวย ซึ่งตอนนั้นเป็นสิ่งที่ต้องเลือก เพราะช่วงนั้นหนังสือคอมพิวเตอร์กำลังเป็นที่ต้องการมาก รายได้ดี แต่การแข่งขันทางหนังสือคอมพิวเตอร์ก็มีสูง และตัวเองก็ไม่ชอบที่จะไปแข่งขันกับใคร ไม่อยากไปรบกับใคร

“ต้องการแค่พอกินพอใช้ จึงตัดสินใจว่าเขียนเกี่ยวกับธรรมะ แจกทางอินเทอร์เน็ตดีกว่า”

พ.ศ. 2533 เป็นปีที่เริ่มเขียนทางนฤพานจริง ๆ จัง ๆ เป็นบทความลงในนิตยสารพ้นโลก แล้วมาเป็นหนังสือเล่มจริง ๆ ตอนอายุ 30 ปี เพราะเพื่อนที่รู้จักกันอยากลงขันพิมพ์ประมาณ 5,000 เล่ม ทั้งแจกทั้งขาย เล่มละ 99 บาท คนก็ชอบเพราะหนังสือเล่มใหญ่ และขายถูก คนเลยกว้านซื้อใช้เวลา 2 เดือนหมด

“ช่วงที่เขียนทางนฤพาน และได้รับการยอมรับทางอินเทอร์เน็ต จึงลงขันไป และคิดว่าจะได้เงินคืน แต่ 3 ปียังไม่ได้คืนเลย ถ้าคนมองเราเมื่อช่วง 2 ปีก่อน คนจะบอกว่านี่มาเขียนหนังสือธรรมะเพราะอยากรวยนะ แต่ที่จริงเขียนฟรีมา 10 กว่าปีด้วยซ้ำ เพราะใจรัก ตั้งใจแค่พอกินพอใช้ ไม่ได้หวังรวยอะไร” ศรันย์กล่าว

ทั้งนี้ ผลงานเขียนหลังจากทางนฤพานของเขาคนนี้มีอาทิ กรรมพยากรณ์ ทั้ง 2 ภาค, เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน ที่พิมพ์ซ้ำถึง 50 ครั้ง ในช่วง 3 ปี, วิปัสสนานุบาล, มีชีวิตที่คิดไม่ถึง, 7 เดือนบรรลุธรรม ฯลฯ และล่าสุด คือ “เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน 2”

“ภาคภูมิใจแทนพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นบรมครู เราเองเป็นเพียง แค่คนที่มีความปรารถนาดี เป็นสื่อกลางถ่ายทอดปัญญาของพระพุทธเจ้าไปสู่คนเท่านั้น โดยใช้งานเขียนเป็นสื่อกลาง ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่านี้” ...เจ้าของนามปากกา “ดังตฤณ” กล่าวทิ้งท้ายถึงความรู้สึกที่งานเขียนทำให้คนรุ่นใหม่หันมาสนใจธรรมะมากขึ้น.

'มหาสติปัฏฐานสูตร ฉบับสมบูรณ์'

กับงานเขียนหนังสือแนวธรรมะเล่ม ล่าสุดของ “ดังตฤณ-ศรันย์ ไมตรีเวช” คือ “เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน 2” นั้น ยังมีอีก ชื่อคือ “มหาสติปัฏฐานสูตร ฉบับสมบูรณ์” คือ 2 ชื่อ 2 เล่มนี้จะเป็นเรื่องเดียวกัน แต่เปลี่ยนที่ชื่อเรื่อง ซึ่งศรันย์ บอกว่า คนที่เขาเคยอ่าน มหาสติปัฏฐานสูตร ที่รออยู่ 6 ปี ยังถามหาอยู่ เพราะฉะนั้นกลุ่มคนอ่านนี้จะเป็นกลุ่มที่บอกว่าเล่มนี้คือ มหาสติปัฏฐานสูตร ฉบับสมบูรณ์

และส่วนตัวได้ทำแจกเป็นธรรมทาน ซึ่งได้รวบรวมชื่อ โรงเรียน และเรือนจำทั่วประเทศ สำหรับโรงเรียนมัธยมฯจะเป็น 2,600 แห่ง เรือนจำประมาณ 1,000 แห่ง อันนี้จะเป็นภายใต้ชื่อ “มหาสติปัฏฐานสูตร” ซึ่งทั้งโรงเรียนและเรือนจำจะบริจาคในชื่อ “เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน 2” ส่วน “มหาสติปัฏฐานสูตร ฉบับสมบูรณ์” จะนำไปถวายพระ และแจกสำหรับคนที่ได้ร่วมบริจาคเงิน ร่วมทำบุญมา

สำหรับเนื้อหาในหนังสือจะเป็นแบบฮาวทู คือทำอย่างไรถึงจะมีสติแบบไม่เป็นทุกข์ และทำอย่างไรถึงจะมีความสุขอันมหัศจรรย์ ซึ่งจะเป็นหัวข้อที่ไม่เฉียดเข้าไปในเรื่องจงมาปฏิบัติธรรม แต่จะอ้างอิงถึงพุทธพจน์ อย่างทำอย่างไรถึงจะมีสติอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้

เนื้อหาในหนังสือจะไม่โฆษณาเรื่องการปฏิบัติธรรม เพียงแต่จูงใจว่าเป็นพุทธพจน์ และเอามาเรียบเรียงด้วยภาษาที่ง่าย คนยุคใหม่ทั่วไปเข้าใจ และคนทั่วไปสามารถที่จะทำได้จริงด้วย โดยไม่จำเป็นต้องไปทำสมาธิ หรือไม่จำเป็นต้องปลีกตัวไปอยู่ที่ไหน

“ใช้เวลาเขียนนาน 6 ปี เป็นหนังสือที่ภูมิใจมากที่สุด ทุ่มเทมากที่สุด และในชีวิตนักเขียนนี้ถือว่าสุดยอดแล้ว ส่วนงานเขียนต่อไปคงจะเป็นการแตกกิ่งก้านสาขาจากความรู้ ความเข้าใจ ออกมาในรูปแบบงานเขียน เล็ก ๆ” เจ้าของนามปากกา “ดังตฤณ” กล่าว.

http://www.dailynews.co.th